Grijstinten zijn rechtlijnigheid: Durven we misschien geen kleur meer te bekennen?

Moderne designs bestaan uit rechtlijnige grijstinten. Geeft deze trend misschien een breed beeld van onze eigen levensbeschouwing?

Waarom ik mij dit afvraag? Omdat veel collectieve en wellicht onderdrukte gevoelens zich uiten in maatschappelijke trends en hoe onze omgeving zich ontwikkelt. Er vallen mij zaken op die misschien niet direct verraden wat er aan de hand is, maar wel signalen geven.

Design als uiting van het collectief

De keuzes die wij maken over welke producten wij kiezen en hoe deze producten eruit zien, verraden mogelijk veel over ons als collectief. Dit viel mij op:

Van tuin naar parkeerplaats

Ik zie steeds meer groene tuinen verdwijnen, en plaats maken voor tegels. Groene tuinen worden tot een soort parkeerplaats getransformeerd. Los van wat je hiervan vind, valt het op dat dit vrijwel alleen in de kleur antraciet of een andere grijstint wordt gedaan. Groene tuinen worden hierdoor een soort parkeerplaats van beton.

Minimalistisch auto-interieur

Veel nieuwe auto’s hebben geen warme kleuren meer in het interieur. Interieurs bestaan vooral uit rechtlijnige grijstinten. In het midden een scherm. Uiteraard beargumenteerd met het bekende “veiligheid” maar in werkelijkheid, wordt de minimalistische trend zelfs boven veiligheid gesteld. In sommige automerken zijn richtingaanwijzers vervangen door aanraak-knoppen op het stuur. Knoppen die overigens gewoon met het stuur meedraaien, waardoor je met het draaien van het stuur niet meer bij de richtingaanwijzer kunt.

Het uit zich in onze kleding

Waar komen al die zwarte jassen, zwarte broeken en zwarte mutsen vandaan? Wanneer zijn we gestopt met ons kleurrijk te kleden? Natuurlijk, je ziet nog een enkeling met kleurige kleding. Het valt op dat veel mensen zich graag zwart kleden, zonnebrillen dragen, en zich eigenlijk kleden naar personages in films en series. Niet zo zeer naar zichzelf. Overigens zijn kledingstukken niet het beste voorbeeld, want het uit zich vooral in auto’s:

Zwarte auto’s met geblindeerde ramen

Zó typerend voor deze tijd. Mensen die hun auto graag in een stoere uitvoering kopen, die vooral geen kleur heeft. Auto’s zijn zwart, wit, grijs en hebben heel vaak donkere ramen die geblindeerd zijn. Ook worden auto’s steeds vierkanter. Niet alleen groter maar vooral ook meer blokkerig. Achterlichten van sommige moderne auto’s zijn simpele lijnen geworden of in het gunstigste geval bestaande uit vierkante blokjes met lampjes.

Durf je geen kleur te bekennen?

Een verbinding die ik graag leg is kleur bekennen met grijstinten in onze omgeving. Zijn mensen nog bereid om kleur te bekennen, of verschuilen we ons achter geblindeerd glas met grijstinten om ons heen? Zijn we niet meer bereid tot transparantie? Durven we nog wel te zeggen “Dát is echt mijn kleur!” of spelen we het alleen maar op safe met een soort neutrale uiting die overal wel bij past en nergens echt mee conflicteert?

Denken we te veel in hokjes?

Een andere verbinding die ik zie is de rechtlijnigheid van moderne ontwerpen. Strak en vierkant. Vierkante lampjes, blokkerige auto’s, rechthoekkige tegels in onze tuin en geen houten overkapping met mooie vormen maar een antraciet design. Ik kan eigenlijk alleen maar concluderen dat we te veel in hokjes denken. We plaatsen niet alleen anderen maar ook onszelf in hokjes. Dat uit zich in onze omgeving.

tevreden lama van lamawaaien

Lama waaien

Ik vind dit boeiende opvallendheden die veelzeggend zijn. Lama waaien die grijstinten en rechtlijnigheid. Begin maar weer eens met organische vormen, warme tinten en veel kleurrijke uitingen. Het wordt hoog tijd.

Ongelimiteerde bereikbaarheid: Gebrek aan zakelijk fatsoen en respect verdwenen

Wil je iedere minuut van de dag bereikbaar zijn? En wil je gestoord worden rond etenstijd met de vraag of je energiecontract bevalt?

Niemand heeft erom gevraagd. Niemand werd op een dag wakker en zei: “Ik ga nu al mijn contactgegevens delen met duizenden bedrijven, zodat ze mij rond etenstijd kunnen bellen over mijn energiecontract!” Niemand heeft dat ooit besloten, maar toch gebeurde het en zijn wij er schouderophalend aan onderdoor gegaan.

Aanmelden met telefoonnummer

Het kán bijna niet meer anders, dan dat je je met een telefoonnummer aanmeldt voor alle diensten die je online gebruikt. Het kán bijna niet anders dan dat je met ieder bedrijf online je e-mailadres deelt. Het kán bijna niet anders meer.

Websites en apps forceren je om akkoord te gaan met hun privacyverklaring, omdat je je anders simpelweg niet kunt aanmelden. Tegelijk ben je verplicht een geldig e-mailadres of telefoonnummer te gebruiken om je identiteit te verifiëren. Hetzelfde privacybeleid waar jouw akkoord voor bevestigt, stelt het bedrijf legaal in staat je telefoonnummer en e-mail te gebruiken voor marketingdoeleinden. En dat doen ze, op grote schaal.

Ondertussen vraag jij je af waarom je toch steeds wordt gebeld door onbekende nummers. Waarom dat steeds tijdens etenstijd gebeurt, en waarom je iedere keer wordt gevraagd om je mening over je huidige abonnement met de vraag of je wilt overstappen. Ondertussen zijn deze verkopers ontzettend opdringerig op een manier dat je er vrijwel niet tegenin kunt gaan. Je zegt ja of je hangt op, er zit niks meer tussen.

Fatsoensnormen sterk verzwakt

We laten het gebeuren, want we melden ons toch weer aan met dat telefoonnummer, bij een leuke app of website. We gaan toch weer akkoord met die privacyverklaring, en tot nu toe lijkt de enige optie: Een apart e-mailadres maken speciaal voor spam en inschrijvingen zodat bedrijven je niet continu lastigvallen.

Maar wat we niet doen is onze fatsoensnormen bijstellen. Zorgen dat bedrijven simpelweg niet gebruik mogen maken van je gegevens. Nee zeggen tegen een dienst als die jou niet de mogelijkheid geeft om je op een andere manier aan te melden. De verleiding om de dienst toch te gebruiken is groot. We blijven erintrappen.

Bewuste keuze en grenzen stellen

Zelf ben ik radicaal mijn grenzen gaan stellen. Ik wil niet door allerlei hoepels springen om mijn privacy te beschermen maar wordt min of meer gedwongen. Mijn persoonlijk contact verloopt alleen nog via Session en via mijn telefoonnummer. Het zakelijke contact verloopt alleen nog maar via e-mail of mijn contactformulier. Wanneer een bedrijf, website of app vraagt om een aanmelding gebruik ik een apart spam-adres. Als het alleen mogelijk is door mijn telefoonnummer in te vullen, dan doe ik niet meer mee.

Het wordt hoog tijd dat we onze grenzen gaan aangeven. Collectief. We moeten duidelijk maken dat bedrijven niet eindeloos door kunnen gaan op deze manier. We moeten een zeer duidelijke grens stellen, zodat bedrijven er niet langer mee wegkomen om je rond etenstijd lastig te vallen met energiecontracten. Om je mailbox plat te bombarderen met reclame, en om je deurbel stuk te drukken om je te vragen naar je telefooncontract.

Er zijn grenzen en die moeten gerespecteerd worden. Er zijn fatsoensnormen die moeten terugkeren naar ons dagelijkse leven. Heb op z’n minst het fatsoen in je, om mij niet lastig te vallen rond etenstijd. Om mij niet ongevraagd te bellen met verkooppraatjes. Het lijkt voor jou als verkoper iets kleins maar het ontbreekt je als bedrijf aan respect en fatsoen door dit toch te doen. Als je mij belt, leg ik mijn telefoon onder een pan en sla ik op de pan met een grote pollepel. Je zult weten dat ik met het avondeten bezig ben.

tevreden lama van lamawaaien

Lama waaien

Die ongevraagde telefoontjes, weg daarmee! Wist je trouwens dat je onbekende telefoonnummers standaard kunt blokkeren op je smartphone?

Huismerk niet in mijn huis: Originele merken worden door huismerken verdrongen

Waarom huismerk artikelen de keuzevrijheid bedreigen? Wurgmerken van supermarkten houden klant ver weg van producent!

Steeds meer originele merken worden verdrongen of zelfs vervangen door huismerken. Denk je dat de supermarkt dit uit oprechte interesse doet, of is het een wurgtactiek voor het buitenbeeld houden van producenten?

Aanvulling op het artikel over wurgplatforms voor ondernemers dat eerder verscheen.

Wurgstrategieën van huismerken

Supermarkten zijn meester in de wurgstrategie, en dat werkt alleen omdat deze concerns werken op grote schaal. Of het nu om voedingsproducten of verzorgingsartikelen gaat, een merk komt er bijna niet onderuit. Wil je succes boeken in de Nederlandse winkelstraat, dan bied je het product aan via een supermarkt. Supermarkten weten dat ook.

Vaak blijkt een aangeboden product succesvol te zijn, wat ertoe leidt dat er één van deze twee dingen gebeuren met het originele merk:

  1. De winkelketen maakt een huismerkvariant met een betere prijs en verdringt hiermee het originele merk, langzaam en geleidelijk maar vastberaden.
  2. De winkelketen “koopt” het originele merk en plakt het eigen logo erop: Meestal vanuit een machtspositie, want zonder supermarkt is het merk onvindbaar.

Vaak gebeuren deze dingen onder een gecreëerde druk. Het originele merk wordt bewust minder prominent in de winkel geplaatst. De winkel kan vervolgens tegen het merk zeggen dat het product minder goed verkoopt en doet een overnamevoorstel. Zonder patenten of andere juridische bescherming, wordt vaak op eigen initiatief door de winkel een huismerk versie van het succesvolle product gemaakt. Dit wordt vervolgens aangeboden voor lagere prijzen dan het originele merk, waardoor het originele merk vanzelf minder verkoopt.

Wat zit er in jouw winkelmandje?

Natuurlijk zijn consumenten zich niet vaak bewust van deze wijziging. Een artikel verdwijnt maar dit gebeurt dagelijks bij verschillende artikelen. Winkels veranderen continu. Voor een consument is er niets nieuws onder de zon. De consument zoekt simpelweg naar een beter prijsje voor een artikel dat exact hetzelfde lijkt. Met de nadruk op “lijkt”, want de consument weet niet dat het recept anders. De smaak is toch prima?

Voor de supermarkt een wereld van verschil. Net zo veel of meer winst dan bij het originele merk, maar dan volledig in eigen beheer! Maar wie in zijn of haar winkelmandje kijkt, ziet nu veel meer huismerkproducten dan vorig jaar, of het jaar daarvoor… Blijven originele merken met een eerlijke formule nog wel overeind zonder bewuste consument?

tevreden lama van lamawaaien

Lama waaien, die huismerken…

Koop bewust geen huismerkproducten, zodat originele merken succesvol kunnen worden en blijven besaan!

Wurgplatforms en digitale uitbuiting: Dit bedrijf doet alles om jou klein te houden!

Ondernemers opgelet: Graaf jij je eigen graf zonder dat je het door hebt? Deze bedrijven helpen jou met alle liefde dieper te graven!

Hoe Bol.com en co. ondernemers afhankelijk maken? Alles over wurgplatforms, gesloten ecosystemen en façades van dark patterns bij platforms die “jou helpen” maar stiekem het tegengestelde doen. “De winkel van ons allemaal” is er stiekem alleen voor zichzelf.

Lees na afloop ook de wurgstrategie van supermarkten met huismerken ter aanvulling!

Er was eens een boekenwinkeltje…

Het was een leuk, online boekenwinkeltje met een ruim aanbod aan boekjes. Je kon er alle romans vinden, iedere encyclopedie, elk gewenst naslagwerk. Voor de boekenwurm een utopische metropool vol kennis, verhalen en ervaringen. Maar toen veranderde de wereld een beetje. Mensen gingen iets minder fysieke boeken lezen, en meer online luisteren. De podcasts en video’s namen het een beetje over.

Het boekenwinkeltje moest iets doen om te overleven. Daarom ging het er allerlei andere spulletjes bij verkopen. Koffiemokken, DVD spelers, groenten in blik, jassen, wandlampjes en nog veel meer. Dat ging goed. Zó goed zelfs, dat diverse investeerders ook wel wilden meeprofiteren van het succes. Er kwamen enorme budgetten vrij voor advertenties op de radio en televisie, en in iedere zoekmachine.

Het winkeltje werd gigantisch groot voor Nederlandse begrippen, en besloot daarom ook andere ondernemers te betrekken: “Kom naar onze winkel, dan kun je jouw spullen ook bij ons verkopen!” – En zo ontstond het Bol.com verkoopplatform. Je betaalde commissie en mocht dan je spullen op het plafrom verkopen als ondernemer. Perfect, want dit winkeltje heeft een flinke online aanwezigheid.

Wurgplatform voor ondernemers

“De winkel van ons allemaal” is er stiekem alleen voor zichzelf. Het is een wurgplatform dat jouw winkel praktisch onzichtbaar en onvindbaar maakt. Je winkelpagina heeft geen eigen identiteit, het logo is klein en de “bekijk de verkoper” knop gaat naar een pagina op Bol zelf, dus niet naar jouw website. Een bewuste keuze natuurlijk. Zelfs op die verkoperspagina zal je geen link naar jouw website vinden. Klanten die contact met jou willen opnemen, komen terecht bij een contactformulier van jouw winkel bij Bol, dus niet op jouw website.

Het lijkt voor jou als ondernemer misschien onschuldig, maar de klant herinnert zich géén aankoop bij jouw bedrijf. De klant herinnert zich een aankoop bij Bol. Daar zit de kracht, het platform geeft jou geen eigen identiteit. Geen eigen kleuren. Een klein logo en het contact loopt via het platform zelf. Alles draait om Bol, niet om jou. Het is compleet legaal, want de website bepaalt zelf wat de regels zijn op hun eigen platform. Het gaat pas mis als je vraagt of het ook ethisch is. Daar wringt de schoen tot blaren aan toe.

Trouwens, zijn jou de woekerprijzen ook opgevallen? Bovenaan in de zoekresultaten van Bol staan de duurste items. Als je iets verder zoekt, ontdek je dat een item door een andere verkoper wordt aangeboden voor nog geen 25% van de prijs. De resultaten die bovenaan staan worden als eerste gezien, er wordt als eerste op geklikt, ze worden als eerste gekocht door nietsvermoedende bezoekers. Bol doet niets aan de woekerprijzen, omdat zij er baat bij hebben. De duurste items leveren de meeste commissies, maar als je verder kijkt, dan is een duur boek van €199,- verderop opeens voor €49,- te vinden.

In dit laatste voorbeeld heeft de ondernemer twee opties. Met voordelige, concurrerende prijzen word je minder goed gevonden op het platform, maar is je prijs eerlijker. Met absurd hoge prijzen word je beter gevonden, maar ben je onethisch aan het handelen door gebruik te maken van woekerprijzen. De keuze is aan jou, maar is het een eerlijke keuze?

Ondernemers graven hun eigen graf

Ondertussen ben jij als ondernemer op dit platform je eigen graf aan het graven. Ook als je dat niet direct doorhebt. Het platform helpt je met liefde je winkel nóg dieper in te graven. Het is een effectieve strategie om concurrentie legaal uit te schakelen. “De winkel van ons allemaal” is niet de enige die dit doet. Ook multinationals zoals Amazon doen hieraan mee, vrolijk en ongegeneerd. Grote ondernemers over de hele wereld hebben dit succes ontdekt waardoor zelfs AliExpress, Wish, Shein en Temu hun intrede deden.

Ook AliExpress-achtige winkels gebruiken hetzelfde concept. Winkels en mensen in China die iets willen verkopen kunnen daar terecht. Uiteraard zonder groot en herkenbaar logo en zonder identiteitskleuren of huisstijl. Overal op het platform wordt de naam van AliExpress genoemd en niet van de winkel zelf. De winkel verdient wat kleine centen terwijl platforms daar commissies voor vangen, dus geld verdienen, terwijl gebruikers van het platform zich niet herinneren wat de naam van de winkel was. Alleen de naam van het platform zit in het geheugen, en dát wordt er groter van terwijl de winkel in de schaduw blijft.

Vrije keuze of gedwongen opsluiting?

Tuurlijk, veel ondernemers kiezen er zelf voor om via dit platform te verkopen. Daarom is deze post ook gedeeltelijk gericht aan ondernemers. Toch is het belangrijk stil te staan bij mogelijke onvrije keuzes. Ja, in theorie heeft elk bedrijf de keuze om wel of niet met deze platforms te verkopen. In de praktijk kunnen schulden, zoals bijvoorbeeld de Coronasteun van de overheid, ondernemers dwingen om dingen te doen die geld opleveren. Zo komen sommige ondernemers terecht bij pakketpunt-platforms en nemen zij pakjes aan voor de grote, wereldwijde vervoerders van jouw webshopaankopen.

In de basis heb je dus een keuze, maar lang niet voor iedere ondernemer is de keuze echt vrij. Ondernemers staan soms onverhoopt met hun rug tegen de muur.

tevreden lama van lamawaaien

Lama waaien, die wurgplatforms!

Mijn tip aan jou als ondernemer? Blijf er gewoon van weg. Je redt niet alleen jezelf maar ook de vrije markt. Dus lama waaien, die wurgplatforms.

Problematische globalisering; Ben je misschien stiekem zélf de globalist aan tafel?

Laten we onze aandacht kapen door wereldproblematiek? Wordt globalisme niet stiekem door onszelf gevoed aan de keukentafel?

Hier en daar zijn conflicten en breken oorlogen uit. Je hoeft je favoriete kanaal maar even kort te bekijken en er verschijnen berichten over Israel en Palestina. Rusland en Oekraïne. Het maakt niet echt uit waarover het gaat, want het gaat allemaal over zaken buiten onze eigen grenzen. Dingen die ons aan zouden gaan omdat ze onze veiligheid bedreigen, maar klopt dat wel? Laten wij onze aandacht niet ook gewoon zélf kapen?

“Don’t shoot the messenger”

Ik zal niet ontkennen dat er wereldproblematiek bestaat. In tegendeel, ik zie conflicten op grote schaal ontstaan. Wat ik ook zie, is dat deze conflicten op grote schaal onder aandacht worden gebracht. Ja, het nieuws meldt allerlei feiten, meningen en ook onwaarheden over conflicten wereldwijd. Waar of onwaar, conflicten worden overal gedeeld en ze verspreiden zich als een lopend vuurtje over heel het internet.

Maar wat doen wij zelf eigenlijk? Wij dragen bij aan die verspreiding. Het is onze aandacht die wij zelf sturen, die overal heengaat behalve naar onze eigen buurt of wijk. We zijn zelf de personen die het gesprek aan de eettafel laten afdwalen naar Amerika of Rusland. Dat zijn wij, niet de aanbieders van het nieuws maar de verspreiders daarvan. Ik begin mij sterk af te vragen wie de echte globalisten zijn. Ik denk wij zelf.

We wijzen naar de globalisten, nieuwsmedia, mensen die activisme uit hun eigen land mee naar ons land nemen. Tot op een zekere hoogte geef ik ons daar geen ongelijk in. Zij zijn het die het nieuws hierheen halen, die het onder onze aandacht brengen. Maar wij zijn het die ons hierdoor laten opvreten, die het overal meedragen in ons privéleven. Dat doen we toch echt zelf. Wat zou er gebeuren als we onze aandacht zélf richten?

Niet alleen wereldproblemen…

Heel eerlijk, het gaat niet alleen om wereldproblemen. Het zijn de kleinste, meest onnozele dingen die onze aandacht kapen. We laten het gebeuren. Wij moeten zo nodig op een korte dashcamvideo uit Engeland reageren, om te oordelen over wie er gelijk heeft. Wij moeten per se een steek teruggeven als we een ondoordachte reactie zien over Palestina. Niet elk conflict verdient de aandacht, of het nu om wereldconflicten gaat of simpele en alledaagse dingen. Het speelt zich af in een ander land, waar jij geen invloed hebt!

tevreden lama van lamawaaien

Daarom zeg ik… Lama waaien!

Ik verwijderde mijn sociale media om meer rust in mijn leven te krijgen. Het voelt niet prettig om overal met elk probleem te worden geconfronteerd. Soms moeten mensen leren hun problemen zélf op te lossen. Wat wel prettig voelt, is de rust die het mij geeft.

© Lama waaien 2025